Art Deco is ontstaan rond 1920 in Europa en was een reactie op de toegepaste kunst van de Art Nouveau die duurde van ongeveer 1890 tot 1920. De stijl van Art Deco komt niet alleen tot uiting in toegepaste kunst, maar ook in architectuur, grafische kunst, beeldende kunst, meubelontwerp en industriële vormgeving.
Belangrijkste kenmerk van de Art Deco is de geometrische, meer abstracte lijnvoering, rijke kleuren en het gebruik van exotische materialen zoals ivoor in de beeldende kunst, galuchat en tropische fineersoorten in de vormgeving van meubelen. De Art Deco was een reactie op de Art Nouveau, waarin bij de toegepaste kunst, zoals bijvoorbeeld de glaskunst, de natuur zo nauwkeurig mogelijk werd weergegeven. Ook de strakke lijnen van de Art Deco waren een reactie op de bewegende, gebogen lijnvoering van de Art Nouveau.
Geschiedenis van de Art Deco
In 1900, the Art Nouveau World Exhibition was held in Paris, in which Dutch pottery factories, such as Rozenburg and Gouda/Zuid-Holland, also participated with their Art Nouveau pottery. A new movement of artists developed new ideas for the design of applied art and architecture in France, partly under the influence of the Arts and Crafts movement in Scotland, the Wiener Werkstätte in Vienna, and the Munich Sezession in Germany.
In 1925, the World Exhibition in Paris was entirely devoted to the modern development of applied art: L’Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes. The term Art Deco arose as a result of this World Exhibition.
Het gebruik van de term Art Deco nam pas na 1971 een vlucht als gevolg van de door Hillier georganiseerde tentoonstelling in het Minneapolis Institute of Arts onder de naam Art Deco en het als boek uitgegeven verslag daarvan: The World of Art Deco.