Gallé

Émile Gallé (1846-1904) was de Franse glasontwerper die nieuwe vormen van glas en nieuwe technieken voor het maken van glas ontwikkelde als reactie op de weinig inspirerende stijl van het einde van de 19e eeuw, de zgn. neo-stijlen of “historisme” genoemd.

In zijn glasobjecten was een duidelijke Art Nouveau-stijl aanwezig. De natuur, in het bijzonder de plant of de bloem, was het motief op zijn cameo-vazen die in vele kleuren waren geëtst. Een veel verzameld item motief was de vaas met libel of met het landschap van de Vogezen: “paysage lacustre” (zie foto’s van mijn vazen)

Gallé gebruikte verschillende gespecialiseerde technieken om een kunstvoorwerp te maken:

• Kleurloos kristalglas, met handgeschilderde decoratie (email-painting).
• Opaalachtig glas met handgeschilderde decoratie.
• De zogenaamde “marquetterie de verre”: inlegwerk van glas-in-glas.
• De etstechniek: door met verschillende lagen glas over elkaar heen te werken en door een laag weg te etsen, kun je de decoratie van een bloem of een landschap krijgen. Meestal wordt het gebruikt voor de decoratie van een sjabloon/stencil.

Zeer kostbare stukken zijn vazen die niet alleen zijn uitgevoerd met de techniek zoals hierboven beschreven, maar ook met het leggen van een “appliqué”, een extra stuk heet glas op het oppervlak van het glas van de oven, dat werd gegraveerd met de wiel daarna.
Gallé stierf in 1904 aan leukemie en daarna werd de fabriek tot 1938 geleid door zijn vrouw Henriette Gallé en zijn schoonzoon Paul Perdrizet.
De vazen van 1904 tot 1906 zijn gemerkt met een ster als herinnering aan Emile Gallé. De latere vazen uit 1920 tot 1938 zijn tegenwoordig zeer kostbaar, omdat de techniek van het etsen en persen van het glas van zeer hoge kwaliteit was.

MEUBELS van GALLÉ
Er was nog een onderdeel van de fabriek Gallé die meubels ontwikkelde en uitvoerde. De ontwerpen waren tot 1904 van Gallé zelf en vanaf 1890 duidelijk geïnspireerd door de natuur: bloemen, libellen, planten en landschappen. In de weergave van de meubels herken je enige invloed van de Japanse tekenkunst, met name de ‘marquetterie’ van de witte waterlelies. Ook zijn handtekening op de tafels lijkt Japans te zijn.
Het grootste deel van de productie van Gallé bestond uit ‘tables cigognes’, kleine tafeltjes die men onder elkaar kon schuiven. Het andere deel van het meubilair bestaat uit niet al te grote uitgevoerde stukken: tafels voor de thee, sokkels, tabletten voor de thee en ga zo maar door. Het meubilair is licht van gewicht, helder van kleur en met fantasievormen van de poten van de tafels. Ze waren een heel duidelijke reactie op de zware en donkere en soms zwarte meubels van het einde van de 19e eeuw.

Zie voor meer literatuur:
Alistair Duncan, Galle Furniture, de Antique Collectors Club, 2012.